Ποίημα Νο.2

Άλλη μία…

Άλλη μια που στέκομαι, άλλη μια σαν την επόμενη σφαίρα στ’ όπλο..

Άλλη μια με δεμένα μάτια, με πάει το χθες στο αύριο

Και πιάνω φωτιά μες στο νερό, γιατρειά καμιά

Άλλη μια τα λάθος μάτια βλέπουνε ελπίδες, και χάνομαι σ’ όλα όσα είπες

Είν’το σώμα ακυβέρνητο και το μυαλό λαβύρινθος

Και τα ‘γιατί’ φωνάζουνε και μάχονται τα ‘αν’

Σε γκρίζο κάδρο λύτρωση ζητώ και ψάχνω μέσα σου

Αυτά που αιώνια ποθώ..Άλλη μία που η σιγουριά του ήλιου που ανατέλλει με προσγειώνει, στα θρύψαλα γυμνός θα κοιμηθώ..

Άλλη μια, άλλη μια,  το πριν κλείνει το μάτι στο μετά..πως η ατμόσφαιρα ελπίδα θα γεννά.. 

Ποίημα Νο.1

                                                                                Κύμα

Ίσως..

Ίσως μια μέρα να φύγεις..

Ίσως μια μέρα να γλυτώσεις..

Ίσως να είναι όλα σαν το κύμα στην αμμουδιά..

Πόσα κύματα έχουν υπάρξει από γεννησιμιού του κόσμου..

Πόσα έσβησαν μέρα, πόσα νύχτα, πόσα χειμώνα και πόσα άνοιξη..

Ποιος τα θυμάται;

Ένα κύμα στην Πάφο το 89..

Ένα στο Πήλιο τότε, ένα εκεί, ένα αλλού..

Πόσα τρις κύματα χάνονται κάθε μέρα..

Κύμα νιώθω και εγώ..

Με γέννησε ο αέρας και με ‘θρεψε η θάλασσα..

Δεν είμαι μικρός μα ούτε και μεγάλος..

Βλέπω που πηγαίνω..

Υπάρχει τυφλό κύμα..;

Κύμα να μη ξέρει που να σκάσει..

Να αφρίσει..

Κύματα παγιδευμένα..κύματα που δε σκάνε και πηγαινοέρχονται..

Κύματα που ποθούν ωκεανοί να γίνουν..κύματα που ξεχνούν το υδρογόνο, το οξυγόνο..

Κύματα που λαμπιρίζουν στον ήλιο..

Και αρέσκονται να ορθώνονται στον ουρανό..