Song of The Day

Η μοναξιά του ψιλικατζή

Ένας επαγγελματικός κλάδος βιώνει καθημερινά την απόγνωση και την οικονομική υποβάθμιση. Αναφέρομαι στους παντοπώλες και τους ιδιοκτήτες ψιλικατζίδικων. Οι εν λόγω επαγγελματίες δε μπορούν να συναγωνιστούν τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, ούτε στις τιμές, αλλά ούτε και στην ποικιλία. Το μπακάλικο της γειτονιάς και το συνοικιακό ψιλικατζίδικο στηριζόταν από πολλές γενιές, αλλά με την πληθώρα των προϊόντων που υπάρχουν στην αγορά και την οικονομική ευμάρεια των μεγαλοκαρχαριών στον χώρο τον τροφίμων, δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Ως αποτέλεσμα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κάθονται πίσω από το ταμείο και να κοιτούν να περνάει ο κόσμος μπροστά από το μαγαζί τους κουβαλώντας σακούλες από επώνυμα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Πρέπει να εξασφαλιστεί η επιβίωση του εν λόγου κλάδου καθώς αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που προωθούν και ανακυκλώνουν το τζίρο τους πίσω στην αγορά. Πρέπει να διασφαλιστούν δίκαιοι όροι στη φορολόγηση των επιχειρήσεων και όχι να συσσωρεύεται το κέρδος στα χέρια 5-10 επώνυμων σούπερ μάρκετ. Βέβαια, ο καταναλωτής κοιτάει την τσέπη του και και την άνεσή του. Θέλει να πηγαίνει σε ένα κατάστημα που να έχει όλα όσα χρειάζεται. Μην ξεχνάμε όμως πως το μπακάλικο της γειτονιάς είναι και ένας φίλος, ο οποίος θέλει και αυτός με τη σειρά του να μην μας έχει μόνο απλά πελάτες, αλλά ικανοποιημένους πελάτες. Γιατί όταν σου λείψει το αλάτι, η ζάχαρη, ή οι μπαταρίες σε αυτόν θα πεταχτείς. Στηρίξτε τον μικρομεσαίο και δε θα χάσετε...άλλωστε πάνω κάτω όλοι μικρομεσαίοι είμαστε..και όλοι μικρομεσαίοι θα γίνουμε.

Βερεσέ Τέλος!

Τόσα χρόνια ο Έλληνας είχε μάθει να παίρνει τώρα και να πληρώνει μετά. Του το είχαν διδάξει με τον πλέον προπαγανδιστικό τρόπο οι τράπεζες και όλο γενικά το σύστημα το οποίο συνεργάζεται με αυτές. Έμπαινες λοιπόν στη ζωή του Έλληνα και έβλεπες κουζίνα βερεσέ, ψυγείο βερεσέ, καναπές βερεσέ, σπίτι βερεσέ, αυτοκίνητο βερεσέ κτλ. Έλα όμως τώρα που το βερεσέ πέθανε και πλέον οι καθημερινοί πιστωτές δεν έχουν τη διάθεση να γεμίσουν και άλλο το τεφτέρι. Τέρμα το βερεσέ στο μανάβη, στον κρεοπώλη, στο ψιλικατζίδικο κτλ. Το κακό είναι πως όταν έχεις μάθει στο τεφτέρι και τώρα ξαφνικά η στρόφιγγα κλείνει, σου κακοφαίνεται. Όλη η γειτονιά έχει γίνει μία τράπεζα που πλέον, εν μέσω κρίσης, δεν είναι διατεθειμένη να σου δώσει κάποιο προϊόν με δόσεις. Όχι βέβαια πως είναι και υποχρεωμένη να το κάνει. Από το τεφτέρι φτάσαμε στο 'άμα έχω'...λυπάμαι τους ηλικιωμένους που περιμένουν τη σύνταξη για να αγοράσουν τα βασικά τρόφιμα. Κρίμα..

Και που είσαι ακόμη!

Οι γονείς μας τουλάχιστον κατάφεραν με χίλια ζόρια να αγοράσουν ένα σπιτάκι, ένα αυτοκίνητο και να έχουν μια κάποια μικρή ιδιοκτησία. Εγώ που είμαι 25 χρονών θα μπορέσω να ξεκολλήσω ποτέ από το μεταχειρισμένο και να αποκτήσω κάτι δικό μου. Δε μιλάω για υλικά αγαθά. Για μία στέγη μιλάω. Κάνοντας την κουβέντα αυτή με τον πατέρα μου τσατίστηκε όταν τον έκανα να παραδεχτεί πως ψήφισε ΠΑΣΟΚ επειδή αυτό μοίραζε λεφτά επί Α. Παπανδρέου. Από το 'Τσοβόλα δώστα όλα' στο 'Γιωργάκη, άσε και τίποτα'! Ο πατέρας μου δικαιολογήθηκε πως άξιζε όσα λεφτά έπαιρνε τότε είτε μέσω του υπερεκτιμημένου (?) μισθού του ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Δεν είπα ποτέ πως δεν άξιζε κάποιος τα λεφτά που δούλεψε. Αλλά οι υπέρογκοι μισθοί των περασμένων δεκαετιών έβαλαν σε κίνδυνο το δικό μου μισθό. Δε θα πρέπει να αρχίσει βέβαια τώρα η αποδιαπόμπευση των γηραιότερων. Δούλευαν οι άνθρωποι απλά. Το θέμα είναι πως αντί να παίρνεις 10 φράγκα το 1980 ή το 1990 και έπαιρνες 8 τώρα αυτά τα 2 θα με έκαναν να ζω πολύ καλύτερα. Ζεις και με τα 8. Δε φταις εσύ όμως. Φταίει το σύστημα. Φταίει το κράτος που σου δίδαξε πως τα 8 δεν είναι αρκετά. Φταίει το κράτος που σου δίδαξε πως τα περισσότερα είναι και τα καλύτερα. Δε σου έδειξε την εγκράτεια και τη λιτότητα. Ως αποτέλεσμα εγώ δε θα μπορέσω να αφήσω κάτι στο γιο μου ή την κόρη μου. Ένα σπίτι. Δε μιλάω για περιουσία. Δε μιλάω για χωράφια. Μη ξεχνάμε όμως πως ένα 60% του θέματος είναι ότι αυτοί που ψήφιζες έφαγαν με τη σειρά τους πολλά 2...το δικό μου 2..το δικό σου 2..του γείτονα το 2..της κομμώτριας το 2..του οικοδόμου κτλ. Από δω και πέρα κοίτα τι θα κάνεις. Υπήρξες μέρος αυτού του φαύλου κύκλου. Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις. Ποτέ δεν είναι αργά να διδάξεις στο παιδί σου μια νέα νοοτροπία. Η αλλαγή θα ξεκινήσει μέσω της μόρφωσης. Κλείσε την τηλεόραση, σταμάτα να διαβάζεις περιοδικά και κοίτα γύρω σου. Όχι στην τηλεόραση σου. Άνοιξε το μυαλό σου και ζήτα περισσότερα...όχι υλικά..όχι αυτοκίνητα, ρούχα και χρήματα..ήρθε η ώρα να ζητήσεις τη χώρα σου πίσω..όχι για σένα..για τα παιδιά σου... 

Parking και Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.

Ξέρετε γιατί η ζωή στη ζούγκλα είναι επικίνδυνη, έτσι δεν είναι; Επειδή υπάρχουν τίγρεις και λιοντάρια. Τώρα αν παρόλα αυτά αποφασίσεις να μπεις στη ζούγκλα και σου επιτεθεί ένα λιοντάρι ή κάποιο άλλο άγριο ζώο, δε φταίει το κτήνος που ψάχνει τροφή για να επιβιώσει, άλλα βέβαια δε φταις και εσύ που αποφάσισες να κινηθείς στη ζούγκλα..είναι δικαίωμά σου. Ποιος φταίει τότε; Η απάντηση είναι η ίδια η φύση, η οποία φροντίζει να επιβιώνει ο ισχυρότερος. Αυτό όσον αφορά στα ζώα..γιατί ο άνθρωπος υποτίθεται πως, όντας νοήμον ον, έχει καταφέρει να φτιάξει μια δίκαιη και πολιτισμένη κοινωνία, όπου όλοι είναι ίσοι και ο αδύναμος προστατεύεται. Φανταστείτε στη θέση του λιονταριού έναν οδηγό Ι.Χ. που παρκάρει μπροστά από μία μπάρα για Α.Μ.Ε.Α. και στη θέση του ανθρώπου στη ζούγκλα βάλτε ένα άτομο σε αναπηρικό καροτσάκι. Εαν τώρα καταφέρετε να βρείτε ποιος ταιριάζει περισσότερο στη θέση της ζούγκλας, δλδ της άναρχης ανομίας, εγώ προσωπικά θα έβαζα το κράτος και την πόλη. Το Α.Μ.Ε.Α έχει κάθε δικαίωμα να μπορεί να κατέβει από το πεζοδρόμιο, να εισέλθει σε μια δημόσια υπηρεσία, να μπει στο σουπερμάρκετ και να κάνει ένα σωρό άλλες κινήσεις από εκείνες που στον κόσμο των 'νορμάλ' (στο σώμα) ανθρώπων θεωρούνται δεδομένες. Από την άλλη, υπάρχουν τα άτομα τα οποία δουλεύουν στην άλλη άκρη της πόλης και πηγαίνουν εκεί με το αυτοκίνητό τους, ξοδεύοντας 2 και 3 ώρες μέσα σε αυτό. Όταν αυτοί οι άνθρωποι γυρνάνε σπίτι και ενώ το βλέπουν από μακριά δε μπορούν να μπουν μέσα γιατί δεν έχουν καταφέρει μετά από ένα μισάωρο να παρκάρουν. Έπειτα από 10 λεπτά, και ενώ η υπομονή τους και η ανάγκη να ξαπλώσουν στον καναπέ τους χτυπάνε κόκκινο, αποφασίζουν να παρκάρουν πάνω στο σημείο που διευκολύνει τα Α.Μ.Ε.Α.. Συνειδητά λοιπόν, παραβλέπουν το γεγονός πως δυσκολεύουν τη ζωή κάποιων συνανθρώπων τους, ή έστω παραβλέπουν το γεγονός μιας πιθανής κλήσης από τη δημοτική αστυνομία. Η ανάγκη να πατήσουν σπίτι και να βγάλουν τα παπούτσια έπειτα από μία κουραστική μέρα υπερισχύει της ηθικής. Εμένα αυτή η κίνηση των οδηγών αυτών δε μου φαίνεται και τόσο λάθος. Εντάξει δεν είναι σωστό να παρεμποδίζεις τη μετακίνηση ενός ανθρώπου σε αναπηρικό καροτσάκι, αλλά δεν αξίζει και αυτός ο έρμος ο άνθρωπος έπειτα από 12-13 ώρες στο τρέξιμο να ξεκουραστεί; Δύσκολη περίπτωση η απόδοση δικαίου. Ούτε το λιοντάρι, αλλά ούτε και ο άνθρωπος έχουν εντελώς δίκιο ή άδικο. Βέβαια υπάρχουν και οδηγοί γάιδαροι που ενώ υπάρχει χώρος να παρκάρουν παραδίπλα, αυτοί  παρκάρουν παράνομα. Φταίει η πόλη και η έλλειψη λύσεων από τους αρμόδιους, οι οποίοι προτιμούν να αμολάν τη δημοτική αστυνομία για να κόβει κλήσεις παρά να χτίσουν 2-3 πάρκινγκ. Είναι σαν να κόβεις κλήση στο λιοντάρι. Φταίει επίσης το γεγονός ότι ο κάθε οδηγός κοιτάει τη βόλεψή του. 2 λύσεις: μία ρεαλιστική και μία ουτοπική....η ρεαλιστική αφορά τη δημιουργία περισσότερων θέσεων στάθμευσης και η ουτοπική την πιο κοινωνική και ανθρωπιστική μόρφωση τόσο από το σχολείο όσο και από τις σχολές οδηγών. Μπας και γίνουν τα λιοντάρια... γατούλες!

Ένας ήρωας για την Ελλάδα

Στην ανάγκη ενος νέου προσώπου που θα δώσει έμπνευση στους Έλληνες να αλλάξουν ξυπνώντας τους παλιές αξίες έχει ανάγκη η χώρας μας για να ξυπνήσει από τον λήθαργο τονίζει δημοσίευμα της Huffington Post. Η σχέση του Κυνόδοντα με την ελληνική κοινωνία και οι δύο λέξεις από μι που χαρακτηρίζουν τους γύρω τους οι Έλληνες.

"Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι έναν νέο ήρωα", τιτλοφορεί μακροσκελή άρθρο της η Huffington Post.

Ενώ τα βλέμματα όλου του κόσμου είναι στραμμένα στη χώρα μας και πολλοί θεωρούν πως η επίπονη αναδιάρθρωση είναι επιτακτική, λίγοι είναι εκείνοι που βλέπουν το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας, αναφέρει το δημοσίευμα αναφερόμενο μεταξύ άλλων και στον Έλληνα δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά.

"Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι το γεγονός πως δεν μπορεί να αποποιηθεί και να αποκολληθεί από την καταστροφική της συμπεριφορά και να δουλέψει επιτέλους σαν ομάδα", τονίζει. Για αυτό και συμπληρώνει "πως όσο αναγκαία είναι η ξένη βοήθεια τόσο ανεπαρκής είναι".

Αυτό που χρειάζεται πραγματικά η Ελλάδα είναι ένα νέο ήρωα, τονίζει, προσθέτοντας ότι για να ανακάμψει η χώρας μας και να επιτύχει την πολυπόθητη βιώσιμη ανάπτυξη, πρέπει οι Έλληνες να κάνουν ριζικές αλλαγές, ατομικά ο κάθε ένας αλλάζοντας συμπεριφορά.

"Η δύναμη που χρειάζεται για την αλλαγή της συμπεριφοράς που θα είναι ριζική και θα κρατήσει προέρχεται από παρεμβάσεις που μιλούν στη καρδιά και όχι στο μυαλό", αναφέρει και υπογραμμίζει "πόσο μάλλον μεταξύ των Ελλήνων οι οποίοι έχουν πάθος και δράμα".

"Τίποτε άλλο δεν θα μιλήσει στη καρδιά τους από έναν ήρωα της δικής τους κουλτούρας ο οποίος θα τους επαναφέρει στη νηφαλιότητα, πείθοντάς τους ότι είναι ικανοί να αλλάξουν συμπεριφορά χτίζοντας έτσι ένα ασφαλές μέλλον".

Η πρόκληση της πολιτικής οικονομίας δεν βρίσκεται στην ελληνική ελίτ αλλά στη καρδιά χιλιάδων Ελλήνων οι οποίοι πρέπει να σταματήσουμε να αλλάξουν συμπεριφορά, να σταματήσουν τη φοροδιαφυγή.

Μεταξύ άλλων τονίζει ότι ο νέος αυτός ήρωας θα πρέπει να αναμοχλεύσει τις ξεχασμένες αξίες των Ελλήνων αλλά και να καταλάβει πως η ελληνική ψυχή έγινε αυτό που είναι σήμερα.

Ο Κυνόδοντας και οι Έλληνες γονείς

"Δεν είναι λογικό εν μέσω κρίσης να σπαταλάει ο Έλληνας το τελευταίο του ευρώ στην ακριβή BMW που είχε όνειρο ζωής από όταν ήταν έφηβος για να κάνει απλά μόστρα", σχολιάζει δηκτικά.

Οι νέοι διασκεδάζουν περισσότερο αντι να μορφώνονται είτε από επιλογή είτε όχι γιατί έχουν περιορισμένες ευκαιρίες και δεν μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας, σημειώνει το δημοσίευμα ενώ παράλληλα χαρακτηρίζει "συνεργούς" τους γονείς οι οποίοι γυρνάνε τη πλάτη σε αυτό που συμβαίνει για τις ευκαιρίες των παιδιών τους, τα οποία οδηγούνται σε χαμηλόμισθες εργασίες ή και εκτος συνόρων.

Μάλιστα αναφέρεται και στη ταινία του Γ. Λάνθιμου Κυνόδοντας λέγοντας πως δεν προκαλεί έκπληξη γιατί η υποψήφια για όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας αφορά τη παραπλάνηση των γονέων οι οποίοι αχρηστεύουν διανοητικά και καταστρέφουν τα παιδιά τους.

Όπως τονίζει οι γονείς γίνονται "χορηγοί" με αυτόν τον τρόπο στην αργή αυτοκτονία της Ελλάδας.

Η διαφθορά και οι δύο λέξεις από Μ....

Το δημοσίευμα αναφέρεται και στην πολυσυζητημένη διαφθορά η οποία εκφράζεται με διάφορους τρόπους στην Ελλάδα όπως είναι το φακελάκι.

"Αυτή είναι η πραγματικότητα της σύγχρονης Ελλάδας με τη διαφθορά να διαβρώνει τα πάντα, την οικονομία, το εμπόριο, το ήθος και τις αξίες".

Μάλιστα οι Έλληνες σε κάθε συζήτησή τους αναφέρουν δύο χαρακτηρισμούς ανθρώπων τον μ…. και τον μάγκα.

"Ο μ… είναι ο χαμένος, το θύμα που σέβεται τους νόμους και πληρώνει τους φόρους ενώ δουλεύει αρκετές ώρες. Αντίθετα ο μάγκας θεωρείται ως ήρωας. Έχει βολευτεί σε ένα προσοδοφόρο επάγγελμα, φοροδιαφεύγει και εκμεταλλεύεται τους συμπολίτες του. Κανείς δε πληρώνει και κανείς δεν τιμωρείται για αυτό είναι το μότο του".

Έτσι, το άρθρο καταλήγει πως ο νέος ήρωας της Ελλάδας πρέπει να υιοθετήσει νέες συμπεριφορές να κάνει τον κόσμο να καταλάβει ότι η αλλαγή είναι νίκη και όχι τιμωρία.

"Αυτός που θα κάνει να δείχνει πολύ cool κάτι που θεωρείται το ανάποδο, και αυτός σίγουρα δεν μπορεί να είναι κάποιος κυβερνητικός, παπάς ή μπίσνεσμαν", καταλήγει.

Πηγή : www.news247.gr